Time flyes

Afgelopen week was zo’n week die voorbij is voor je er erg in hebt.
Zo’n week dat je volop bezig bent en toch af en toe het gevoel hebt dat je niet vooruit komt.
Zo’n week waarin je je afvraagt “krijg ik weer een keer tijd voor dat leuke boek of…”.

Dinsdag klapte het systeem er uit op het werk. Voor ons HEEL vervelend want het enige wat het deed was internet, ik kon niet zien of mensen bereikbaar waren of niet (agenda’s via outlook), ik kon niet zien welke ruimte voor wie wanneer gereserveerd was (reserveringen via outlook of excel), ik kon niet in bestanden werken, kortom… telkens als ik weer iets verzonnen had om te doen liep ik tegen het feit aan dat ik de pc nodig had…. Kun je nagaan hoe vervelend het was voor de collega’s op de diverse poliklinieken (geen afspraken systeem), OK’s en verpleegafdelingen. Ook daar waren ze met handen gebonden. Dan was onze last nog minimaal denk ik…
En ach, met een flinke dosis humor kom je heel ver op zo’n dag. Als je eerlijk bent naar de mensen aan de balie of telefoon is er veel begrip, zeker als je het met wat humor weet te brengen. Als ik zwaar gefrustreerd was gaan zitten had ik waarschijnlijk ook vervelendere reacties gehad (actie-reactie) 🙂
Gelukkig kon ik om half vijf gaan sporten, mijn nieuwe sportmuziek uit gaan testen; vette beats van een dance cd en Shakira, Beyonce, Black eyed peas en zelfs eentje van de Afrikan mama’s, Pink en ga zo maar door… HEERLIJK.

Toen ik even ging zitten zag ik een nieuwe groepsactiviteit liggen op tafel. Tae bo…. mmmm. Leuk maar ja, dat is wel pittig, kan ik dat ook vroeg ik dus aan Dave. Wil je het was zijn tegenvraag… Ja dus, nou…. dan kunt je het was zijn droge antwoordt. Typisch Dave 🙂
Hij legde uit dat je er zelf bij bent hoe intensief je een beweging maakt, en dat is natuurlijk ook zo. Daarbij. Ik kan gemakkelijk een uur aan een stuk door dansen, en dan niet voetje voetje maar flink met die heupen dus….. ach ja, waarom niet. Gaat het niet dan heb ik het in elk geval geprobeerd.
Dus ik heb me ingeschreven. Nu maar hopen dat er in elk geval 4 mensen meedoen, kan ik het tenminste ook een keer uitproberen.
Voor wie geen idee heeft wat hij zich er bij voor moet stellen… kijk en je krijgt het vanzelf warm 🙂

http://youtu.be/sLvl9Ycii1A

’s Avonds mezelf helemaal uitgeleefd bij het koor, lekker nagepraat over het heerlijke optreden zaterdag en uiteindelijk dus toch tevreden in slaap gevallen.

Ik ga jullie het hele verloop van de week besparen, het was hoofdzakelijk werken, eten, slapen, huishoudelijk werk en een beetje tv.
Maar donderdag was een speciale dag…. want… donderdag was secretaresse dag!
Ik ben het nog steeds niet gewend dat er een speciale dag is om mijn beroepsgroep in het zonnetje te zetten, om eerlijk te zijn was ik vroeger als administratief medewerkster best wel eens jaloers op die dames die met die prachtige bos bloemen, gezellige lunches en cadeautjes rondliepen die dag.
Het voelde niet rechtvaardig en …. om heel eerlijk te zijn, ergens vind ik dat nog steeds.
Maar….. dat wil niet zeggen dat ik het niet heel erg leuk vind 😉

Een paar weken geleden kreeg ik van Schoevers een uitnodiging om ter ere van secretaresse dag een workshop te volgen “orde in de chaos”. Met een museumbezoek en wat lekkers er bij.
Gratis! Ik mocht ook collega’s meenemen. Dus tja, ik rond gemaild en donderdag togen we dus met 3 dames sterk richting Eindhoven.
We werden ontvangen in het Sandton hotel, van wat ik er van gezien heb…. erg mooi. En ook hartstikke gemakkelijk te vinden…. na 3x hetzelfde rondje gedraaid te hebben….hahhaha.
Een van mijn collega’s reed en die had net een nieuwe auto (een prachtige Audi) en was nog niet bekend met de routemiep. Uiteindelijk bleek het hotel gewoon niet echt goed zichtbaar te zijn en god wat een enge afrit in die parkeergarage….. whoehoe!
Sorry dames, ik weet het… we zouden het niet vertellen maar het was te komisch hoe we daar rondgesjeesd zijn, ik moet er nog steeds om lachen. De toon voor onze middag was in elk geval gezet, wat hebben we gelachen!
En bijkomend voordeel voor mijn collega? Haar routemiep is geïnstalleerd (ik heb wel een tik met systeempjes, vind dat leuk om uit te zoeken) dus staat miep nu ingesteld en zo dat je haar ook kunt horen (was in het begin niet). Op de terugweg zagen we uiteindelijk ook dat dat handige pijltje waar je moet rijden recht voor de neus van de chauffeur in beeld is op het dashboard…….. whahahahha.
Maar goed, we werden dus ontvangen door een paar geweldige gastheren, en toen mijn andere collega en ik lief keken kregen we zelfs cappuccino i.p.v. koffie 🙂
Het van Abbe museum vond ik erg leuk, jammer dat we uiteindelijk maar een half uur hadden, ik denk toch dat ik een keer terug ga (is natuurlijk ook de bedoeling). Het museum heeft veel vooruitstrevende kunst, dingen die ik vaak niet snap maar dat hoeft het niet minder leuk te maken toch?
Onderweg naar het museum hebben we nog vreselijk gelachen. Zie het voor je. Een man met een stuk of 30 dames achter zich aan, in een soort ganzenpas. Hij heeft wel een paar verbaasde maar ook wel geamuseerde (en misschien wel een tikkie jaloerse) blikken gehad …….hahahhahaha.
Daarna kwam de workshop. Schoevers bied een training aan op het gebied van time management op basis van het boek “getting things done”. Ik heb het al vaker willen kopen, misschien moet ik het toch eens doen. Een paar goede tips heb ik wel gekregen.
Mijn collega en ik zijn zelfs geïnspireerd om toch zo’n traning te volgen (dat is natuurlijk ook de opzet). Echt de diepte gingen we niet in, kan ook niet in een uurtje.
Na afloop kregen we nog een paar heerlijke oosterse hapjes…..jippieeee, mijn favoriete keuken.
En schaterden de dames met goodie bag weer richting Venlo.
Eenmaal terug stond er een prachtige bos bloemen op mijn bureau met een briefje van mijn leidinggevende dat ze heel graag hoorde hoe het was geweest. Kijk, dat is dan toch een feestdag…..vinden jullie niet?

Ik heb eens zitten neuzen wat die training bij Schoevers kost. Zelfs met de kortingsbon die we kregen kost het nog 795 euro… Mmm ik vrees dat mijn werk dat toch wat veel vind om voor hun rekening te nemen en wij hebben thuis even wat andere prioriteiten (woonkamer en andere auto) waar we voor sparen.

Inmiddels heb ik een andere training gevonden waar ik een goed gevoel bij heb. En eigenlijk broeit er iets. Het liefst zou ik zo’n training volgen, mijn voordeel er mee doen en dan voor VieCuri een eigen training ontwikkelen, bv met elearning. Want tja, ik denk dat als het echt werkt…..en als ik de reacties zo lees op de diverse sites is er best winst te behalen…. als we dan zelf zoiets zouden kunnen ontwikkelen……. niet verkeerd dacht ik zo. Wie weet hoor je er nog meer van 🙂

Dan nu m.b.t. het afvallen…. ik had even een beetje een mindere week gevoelsmatig. Wat meer behoefte aan zoetigheid. Ook niet gek an sich aangezien we afgelopen week een telefoontje van de gynaecologe van mam hebben gehad dat er geen alternatieve behandeling voor haar kanker is dan een operatie. En tja… dat wil “ôs mam” dus pertinent niet.

De gynaecologe legde uit dat als ze niets laat doen, de kans groot is dat ze nogal veel pijn gaat krijgen, organen in de verdrukking komen en ze een vervelend einde krijgt. Dus of we toch niet nog een keer met mam wilde praten. De arts wil nl. onderzoeken of het mogelijk is bij mam de baarmoeder vaginaal te verwijderen. Het gaat dus alleen nog maar om onderzoeken maar goed, wij kinders kennen ons moeke inmiddels ook wel dus we wisten dat we vandaag (zus en ik) een vreselijke boodschap gingen brengen.

Wij vinden nl. dat ze die onderzoeken in elk geval moet doen. De keuze blijft uiteindelijk aan haar maar ik moest mam wel onder de neus wrijven dat als de zorg zó intensief wordt dat ze bedlegerig wordt en het niet meer te regelen valt met thuiszorg, ze naar een verzorgingshuis of hospice moet.

Ook al is mijn zus een thuisblijfmoeder, dat wil niet zeggen dat broerlief en ik van haar mogen verwachten dat ze dan ook maar bij nacht en ontij op moet draven. En tja, de rest werkt allemaal. Dan kun je wel wat doen maar ook niet zo denderend veel.

Er is maar een ding erger dan naar het ziekenhuis moeten in mam haar ogen en dat is niet daar kunnen blijven wonen. Ik wist dus dat dat het enige argument is wat echt binnen komt.

Kei hard, ik weet het, ben er ook zeker niet trots op maar ja, zachte heelmeesters…..

We hebben dus een intens verdrietige moeder achtergelaten, mam wil eigenlijk maar 1 ding, en dat is doodgaan. Een operatie betekend waarschijnlijk een langer leven, geen operatie waarschijnlijk een rottig eind. Als je er zo in staat heb je absoluut reden om verdrietig te zijn.

Het enige positieve aan alles is dat ik weer hernieuwde energie heb voor mijn race.

Ik weet weer waarvoor ik het doe. Ik wil geen diabetes, ik wil fit en gezond blijven zo lang het kan.

Het liefst een pittige oude tante worden die op haar 80e of zo nog op haar manier mee kan draaien in de maatschappij.

Ik vind ouder worden helemaal niet zo’n drama. Mijn grijze haren vind ik wel mooi, de rimpels ach ja, ze passen bij het haar. En gisteren heb ik mijn eerste varifocus bril uitgezocht.

Eigenlijk wilde ik er niet aan, niet omdat ik moeite met het feit heb dat ik een bril nodig heb voor het lezen maar ja, ik zie zoveel mensen hannesen met die brillen.

Maar goed, bij Pearl werkt een jongen waar ik een zwak voor heb. Hij vroeg me de vorige keer wat voor steen ik om hem (ik dacht ooit een maansteen maar volgens mij is het iets anders) en uiteindelijk bleek dat ook hij Reiki gedaan heeft en vlak voor zijn Reiki 2 stond.

Dus gisteren had ik de mazzel dat ik hem weer als adviseur kreeg. Bij de meting bleek dat ik hem voor de gek hield, volgens mijn zeggen was mijn cylinder minder geworden… duh.

We hebben vreselijk gelachen, en daarna nam hij de tijd en moeite me uit te leggen hoe het zat met die cylinders, wat het eigenlijk inhield. Tja, om dat hier ook neer te tikken kan ik jullie niet aandoen.

En als ik echt niet kan wennen kan ik straks toch nog een ander glas uitkiezen. Gelukkig een goede service.

Ik kon niet echt een bril vinden waar ik weer een wauw gevoel bij had, eigenlijk lijkt deze veel op mijn vorige, volgens mij ook van dezelfde leverancier, ja oké, ik had er een van vogue maar toch denk ik dat ik die niet 3 jaar lang leuk gevonden had. Dan houdt het op he.

Als ik straks gewend ben kan ik (binnen 3 maanden) nog een 2e bril uitzoeken waarvan ik dan maar 1 glas hoef te betalen, dat is dan wel weer mooi meegenomen. Misschien vind ik tzt nog een leuk kek brilletje 🙂

En tussendoor heb ik net nog een man in de straat heel blij gemaakt. Hij is helemaal gek van indianen, of eigenlijk… van veren.

Wij hebben een indiaans krachtschild in de kamer hangen. Ooit wit…

Omdat we binnenkort de kamer gaan opknappen, willlen we ook de kamer anders “opleuken”, wat er wel komt weten we nog niet maar we waren het over eens dat dit schild weg kan. Weggooien vonden we jammer maar we kenden tenslotte Peter inmiddels. Dus heb ik hem net binnen geroepen en gevraagd of hij dat misschien wil hebben. Hij werd er helemaal blij van. Die ogen twinkelden!

En daarmee sluit ik voor vandaag af. Ik wil nog een tekst schrijven voor op de melodie “ons dorp” van Sonneveld en vannacht had ik wat inspiratie. Kijken of het er nu uit komt.

Fijn weekend allemaal!

Liefs,

Harriëtte